سلامت معنوی در برنامه آموزش علوم پزشکی

مقدمه: امروزه گرایش به معنویت به عنوان گرایشی نو، در عرصه های آموزشی، تربیتی و فرهنگی بیش از عرصه های دیگر به چشم می خورد. حوزه ی تعلیم وتربیت بهترین موقعیت و فرصت را برای تبلور معنویت در انسان فراهم می کند و موضوع معنویت ذاتاً موضوعی تربیتی است. توجه به سلامت معنوی در آموزش نیازمند برنامه ریزی آموزشی مناسب است. لذا در این پژوهش به بررسی سلامت معنوی در برنامه آموزش پزشکی و پرستاری ایران پرداخته ایم. روش: این مطالعه، با روش توصیفی و نظری اجرا شده است. داده ها با روش اسنادی و جستجو در پایگاه ها و منابع اطلاعات علمی اینترنتی گردآوری شده است. یافته ها: ورود سلامت معنوی در برنامه های آموزشی بسیاری از کشورهای دنیا صورت گرفته است و برنامه های آموزشی و درسی بر آن اساس و در بستری از مفاهیم معنوی ساخته و پرداخته می شوند. در برنامه آموزشی دوره دکترای پزشکی و دوره کارشناسی پرستاری در ایران نیز حرکت هایی صورت گرفته است. اما محتوای درسی باید در مورد معنویت و سلامت معنوی در برنامه آموزش پرستاری و پزشکی گنجانده شود. بحث و نتیجه گیری: آموزش سلامت معنوی در دانشگاه ها مکرراً توصیه شده است. لازم است که در این راستا محتوا و محیط آموزشی مناسب نیز فراهم گردد. در کنار مهارت هایی که در زمینه مراقبت پرستاری و پزشکی برای دانشجویان لازم است به دست آوردن مهارت در زمینه سلامت معنوی نیز لازم و ضروری به نظر می رسد.